STEFAN ZWEIG, SAHAF MENDEL VE DİĞER İKİ ÖYKÜ

                    Bu kitabı okurken ara ara Hesse okuyorum sanarak (sırada Hesse'nin bir kitabı da vardı ) kafam karıştı. Fakat öyküler bittikçe bu yanılgımın farkına vardım...

                    Asıl okumak istediklerim sanırım biyografileri olacak Zweig'dan. Ondan ilk okuduğum, ikinci el kitapçımdan aldığım kırmızı ciltli bir Acımak'tı. 7-8 yıl önce... İnsanın acıma ve yersiz merhamet hisleriyle başına açabileceği dertleri anlatıyordu ki okurken bunalmıştım. Satranç'ı da bir çırpıda okumuştum, yeniden okumam gerekebilir, beni çok içine almamıştı ya... Zweig demişken Büyük Budapeşte Oteli 'ni anmamak olmaz.

                    Okurken bu öyküleri, bir kez daha iyi bir öykünün detayları, düşünce ve his parçalarını iyi yakalayıp üşenmeden anlatmak ile mümkün olduğunu gördüm kendi hesabıma:)

                     Bu kitaptaki ( Yordam Kitap 2013) üç öyküden Kadın ve Doğa en hoşuma giden oldu. Hatta kimi yerleri okurken Peyami Safa'nın Sema ve Gölgesi aklıma geldi. Öyle bir benzerlik...

                     Beni benden alan alıntı ise Bir Kadının Yirmi Dört Saati adlı öyküsünden:

                     Bir başka alıntı ise- ki öykünün asıl teması diyebiliriz- iradesine, nefsine çok güvenen "nezih" insanların kendilerini hata yapmaktan- günah işlemekten münezzeh sanmalarına dairdir ki  uzun uzun yazmak istemiyorum.